درختان جنگلهای مازندران در معرض تهدید توسط عدهای سودجو قرار گرفتهاند که با حذف درختان، زمین به دست میآورند.
به گزارش از ساری، جنگلها به عنوان منابع ملی و سرمایههای کره زیستی محسوب میشوند که حفظ درختان آنها برای تداوم حیات پهنه سبز امری مهم برشمرده میشود، جنگلی که میراث ماندگار زمین برای وُراثی شده که در پَس طمعهای انسانی، حیات منابع ملی را با چالش مواجه میسازند تا از قِبَل نابودی درختان، بودنی اقتصادی برای خود رقم بزنند، رقم زدنی که آینده نگران کنندهای برای عرصههای طبیعی شکل خواهد داد.
جنگلهای مازندران که بیشترین هکتار از جنگلهای هیرکانی ایران را به خود اختصاص دادهاند همواره در معرض خطر آسیبهای ناشی از فعالیتهای انسانی بودهاند و آثار این آسیبها را در نقاط مختلف آن میتوان به راحتی مشاهده کرد، عرصهای که 53 درصد کل جنگلهای شمال کشور را به خود اختصاص داده و با نام باستانی هیرکانیاش همه را جذب خود میکند، جنگلهایی با قدمت چند میلیون ساله که گویای مقاومت در برابر حوادث دوره سوم زمینشناسیاند ، مقاومتی که در دوره کنونی و عصر حاضر در برابر منافع انسانی و تعرض در حال شکسته شدن است.
آنچه که مدتهاست در نواحی مختلف عرصههای جنگلی مازندران با آن مواجه هستیم، مرگ درختان توسط سودجویان است، تحمیل پایان زندگی بر درختی که ریشه در خاک دارد، سناریوی تلخ منفعت طلبان برای منابع ملی در مازندران شده و مواجه شدن با درختانی که به دست انسان آسیب دیدهاند تا پس از مدتی خشک و از بین روند، فاجعه زیستی را عمیقتر ترسیم میکند.
تصاحب زمین انگیزه سوء برای عدهای شده تا به خود اجازه دهند با آسیب زدن درخت به وسیله تَبر، کندن پوست درختان، آتش زدن تنه درخت، آسیب به ریشه و ساقه، افزودن مواد به خاک پای درخت، از وسعت حیات سبز کاسته و بر وسعت دارایی تصاحبی خود بیافزایند، دریغ از آنکه به عواقب ناگوار این عمل ناخوشایند بیاندیشند، عواقبی که کره زیستی را با مشکل مواجه میسازد.
اگرچه برای کسانی که اقدام به بریدن و سوزاندن درختان، آسیب به ریشه ، پوست کندن تنه درخت و مواردی از این قبیل میکنند، مجازاتهایی در نظر گرفته شده با این وجود منافع انسانی باعث شده عدهای چشم بر بازدارندگیهای قانونی ببندند و به دور از چشم متولیان، درختان را از سر راه اهداف سوء خود بردارند و با آسیب زدن به درختان در انتظار خشک شدن و مرگشان بنشینند و در فرصتی که برای خود رقم میزنند، اقدام به حذف درخت میکنند.
موضوعی که مدتهاست باب شده و به تدریج شاهد حذف درختان در یک نقطه میشود و نتیجه آن به دست آوردن زمین عاری از درخت برای سودجویان میشود.
جنگلهای هیرکانی مازندران غنی از گونههای جانوری و گیاهی است، گونههایی که جزء ذخائر جنگلی و مراتع به شمار میآیند در واقع این جنگلها کانون تنوع زیستی و زیست بوم بسیاری از گونههای نادر محسوب میشوند که اگر آن را از این صدمات انسانی حفظ نکنیم روزی باید به سوگ درختان راش، اَفرا ، ناروَن، مَمرِز ، توسکا، انجیلی ، سرخدار و ... بنشینیم.
جنگلهای مازندران بیش از 490 گونه جانوری در ردههای مختلف را در خود پرورش میدهد و مرگ تحمیلی و حذف درختان میتواند اکوسیستم طبیعی این گونهها را بر هم زده و با خطر انقراض مواجه سازد از طرفی خطر فرسایش خاک و تغییر آب و هوایی نیز در کمین است.
باید در حفظ جنگلهای هیرکانی مازندران که به عنوان ذخائر ژنتیکی و بومشناسی از اهمیت ویژهای برخوردار است تلاش مضاعف و همه جانبه داشت تا از آسیبهای آینده جلوگیری گردد.
انتهای پیام/