وزیر کشور درباره ماجرای انفجار دفتر نخست‌وزیری و شهادت شهیدان رجایی و باهنر در شهریور ۱۳۶۰ نکاتی مطرح کرد.
به گزارش خبرنگار حوزه دولت ، احمد وحیدی وزیر کشور در برنامه «بدون تعارف» سیما، درباره انفجار دفتر نخست‌وزیری در شهریور سال 1360 که منجر به شهادت شهیدان رجایی و باهنر شد، طی سخنانی اظهار داشت: آن ایام، روزهای خاصی بود، منافقین در 30 خرداد سال 1360 اعلام جنگ مسلحانه کردند و درگیری‌های خیابانی را در تهران شروع کردند. آنها تصور می‌کردند با شکل‌دهی سلسله ناامنی‌ها در شهر و کشور و به شهادت رساندن نخبگان ـ به‌تعبیر آنها ـ نظام و انقلاب بی‌سر می‌شود و در آن شرایط مردم به آنها می‌پیوندند و آنان هم می‌توانند نظام اسلامی را سرنگون کنند.
وی افزود: مسعود کشمیری آن زمان در دستگاه ریاست‌جمهوری نفوذ کرده بود و با طراحی منافقین، در جلسه 8 شهریور که نشست شورای امنیت کشور بود بمب را کار گذاشت. آن بمب به‌نوعی بود که هم انفجار و هم آتش و اشتعال را در بر می‌داشت؛ که بعد از انفجار، پیکر شهیدان در آتش سوخت.
وزیر کشور در پاسخ به سؤالی درباره اینکه "آیا شما هم در آن جلسه حضور داشتید و دچار جراحت شدید؟"، بیان کرد: بله، بنده هم در آن جلسه بودم؛ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آنجا حضور داشت و شهید کلاهدوز آن‌زمان قائم‌مقام سپاه بود. من از طرف دستگاه اطلاعاتی سپاه به‌همراهی ایشان در آن جلسه حضور داشتیم، پس از انفجار، وقتی آمدیم تا کمکی بگیریم، اشتعال رخ داد و آتش تمام اتاق را فراگرفت و بنده هم مقدار مختصری جراحت برداشتم که البته مهم نبود.
وحیدی گفت: اخلاص شهید رجایی دلیل محبوبیت او بود و ساده‌زیستی، مردم‌داری، روحیه و نوع خاص نگاه او به حضرت امام(ره) از جمله ویژگی‌های شخصیتی وی است. شهید باهنر یک روحانی مجاهد، پرکار، پرتلاش، مخلص، خوش‌فکر و خوش‌اندیش بود و روابط فکری و ایمانی عمیقی بین او و شهید رجایی برقرار بود.
وی هم‌چنین خاطرنشان کرد: شهید رجایی حتی از دریافت کولر و یا خانه، خارج از نوبت خودداری کرده و گفته بود "منتظر می‌مانیم تا به بقیه همکاران هم بدهند و آن‌زمان دریافت می‌کنیم".
وحیدی در پاسخ به این سؤال که "آیا شما در منزلی که متعلق به وزارت کشور است و معمولاً وزرای کشور در آن زندگی می‌کردند، سکونت دارید؟"، بیان کرد: نه خیر، بنده در منزلی که از قبل زندگی می‌کردم، سکونت دارم و نیازی به آن نیست. آن خانه را برای فروش گذاشتیم و یا اینکه تبدیل به احسن شود و برای برخی سازمان‌ها که نیازمند آن هستند، مورد استفاده قرار بگیرد.
انتهای پیام/