طی سالهای گذشته یکی از سیاستهای حوزه کشاورزی خودکفایی در تولید گندم بوده است. سوالی که ممکن است ایجاد شود اینکه، خودکفایی در تولید این محصول با توجه به کمبود آب چه ضرورتی دارد؟
به گزارش «پرونده معجزه آبخیزداری»؛ تولید گندم مهم‌ترین بخش زراعت و اقتصاد کشاورزی است که همه کشورها به خصوص کشورهای پیشرفته متناسب با مزیت‌های طبیعی و نسبی تلاش می‌کنند جدی‌ترین و دقیق‌ترین حمایت را به منظور خودکفایی در تولید این محصول مهم و اساسی نموده تا رکن مهم امنیت غذایی را حفاظت نمایند. خوشبختانه امنیت غذایی و خودکفایی در محصولات اساسی بخصوص گندم از مواردی است که در اسناد و قوانین جمهوری اسلامی ایران بخوبی مورد ملاحظه قرار گرفته و علیرغم خشکسالی های سال های اخیر، ظرفیت های بسیاری مناسبی برای تحقق این مساله مهم در کشور وجود دارد. با توجه به شعار امسال یعنی «تولید، دانش بنیان و اشتغال آفرینی» نکاتی مهم درباره ضرورت خودکفایی در گندم و ضرورت اهتمام مسئولان به این مساله مهم بیان می شود:
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
«معجزه آبخیزداری»| 6 عرصه مهم فعالیت برای شرکت‌های دانش بنیان در بخش کشاورزی
«معجزه آبخیزداری»|نابودی امنیت غذایی مردم با تغییر کاربری اراضی کشاورزی
«معجزه آبخیزداری»|امنیت غذایی و خودکفایی محصولات اساسی در اسناد بالادستی نظام
اول: گندم غذای اصلی مردم ایران به شمار می رود و به همین خاطر تولید گندم هم تاریخ است هم فرهنگ و هم برکت و امروزه بخش مهمی از اقتصاد کشاورزی و رستائیان را هم تشکیل می‌دهد. علاوه بر این، این محصول نقش و جایگاه بسیار بالایی در امنیت غذایی دارد و لذا محصول راهبردی محسوب می‌شود. بررسی ها نشان می دهد روزانه 44 تا 45 درصد انرژی دریافتی و 40 درصد پروتئین مصرفی افراد از طریق گندم تامین می‌شود. با توجه به حساسیت بالای تولید گندم و نیاز کشور به این محصول مهم و اساسی، متاسفانه در سال گذشته به دلیل سیاست های اشتباه و غلط دولت قبلی در بخش کشاورزی و امنیت غذایی، حجم قابل توجهی از نیاز گندم کشور از طریق وارادت تأمین شد به طوری که در نه ماهه سال 1400 حدود 5 میلیون تن گندم با ارزش بیش از 1.6 میلیارد دلار از خارج تأمین شد که در شرایط نامناسب اقتصادی کشور، ارز فراوانی از کشور خارج شد.
دوم: حجم بالای وارادت گندم در سال گذشته در حالی است که جمهوری اسلامی ایران در سال های گذشته با تولید بیش از 14 میلیون تن گندم توانسته ضریب خودکفایی و تامین امنیت غذایی را تامین کند. لذا باید گفت با توجه به سوابق درخشان گذشته و همچنین ظرفیت و مزیت‌های فراوان منابع خاک و آب، خودکفایی در این محصول به مراتب ساده تر از گذشته به نظر می رسد؛ اما باید توجه داشت یقینا رسیدن به مرز خودکفایی در تولید گندم تنها در صورت توجه و اهتمام کامل مسئولان به کشاورزی دانش بنیان محقق خواهد شد و مسلما توجه به شرکت های دانش بنیان بخش کشاورزی که متاسفانه تعداد آن نیز بسیار محدود می باشد تنها بخشی از داستان کشاورزی دانش بنیان خواهد بود.
سوم: اهمیت دیگر توجه به خودکفایی در گندم آن است که متاسفانه بعد از شیوع بیماری کرونا، قیمت مواد غذایی در دنیا به طرز حیرت آوری افزایش یافته است و متاسفانه این مساله با وقوع جنگ روسیه و اکراین شدت بیشتری یافت. طبق گزارش بانک جهانی، بررسی وضعیت قیمتجهانی گندم نشان می‌دهد در سال 2018 هر تن از این محصول ارزشی برابر با 203 دلار داشت، ولی در سال 2019 قیمت آن به 211 دلار رسید و در سال 2020 و در اوج بحران کرونا و چالش‌های ناشی از بسته بودن مرزها و نگرانی کشورها در مورد تأمین مواد غذایی مورد نیاز مردم، ارزش هر تن گندم در بازار جهانی در فصل دوم 2021 و قبل از جنگ روسیه به حدود 271دلار رسید و در حال حاضر و بعد از جنگ روسیه در برخی کشورها این قیمت از 320 دلار نیز فراتر رفته است. لذا تداوم واردات این محصول مهم در کشور می تواند خسارات جبران ناپذیری بر اقتصاد کشور را به دنبال داشته باشد.
چهارم: جنگ اوکراین و روسیه و سایر تحولات منطقه‌ای و بین المللی حاکی از آن است خودکفایی در تولید محصولات کشاورزی راهبردی به خصوص گندم، دیگر امری تشریفاتی و مستحب برای کشورهای دنیا به خصوص کشور ما نخواهد بود، بلکه راهبردی اجباری و امری واجب است تا امنیت غذایی سرزمین را تثبیت و پایدار کند. برآوردها حاکی از آن است که روسیه و اوکراین، بر روی هم نزدیک به یک چهارم از فروش سالانه گندم جهان را به خود اختصاص می‌دهند. روسیه در سال 2021با صادرات حدود 33 میلیون تن گندم و مزلین(مخلوطی از گندم و چاودار) سهم 18 درصدی از بازار جهانی داشته و بزرگترین صادرکننده گندم جهان به شمار می‌رود. اوکراین نیز در این سال حدود 20 میلیون تن گندم صادر کرده و با سهمی 10 درصدی، ششمین صادرکننده بزرگ در این حوزه به شمار می‌رود. ادامه یافتن جنگ و توقف یا کاهش صادرات گندم این کشورها می تواند نقش مهمی در افزایش قیمت جهانی این محصول داشته باشد که در صورت عدم توجه به خودکفایی گندم در داخل کشور و تداوم وارادت و وابستگی، می تواند امنیت غذایی کشور را با تهدید جدی مواجه سازد.
پنجم: یکی از ظرفیت های خودکفایی در محصول استراتژیک گندم - که مغفول مانده است-، کشت دیم است؛ بررسی ها نشان می دهد کشت دیم یکی از روش های کم هزینه و استفاده بهتر از منابع طبیعی مانند باران و خاک بوده و نقشی مهم و اساسی در تأمین امنیت غذایی در جهان داشته و خواهد داشت؛ به‌طوری که هم‌اکنون بخشی عمده از کشاورزی دنیا به کشت دیم اختصاص دارد. طبق بررسی‌ها بیش از 70 درصد سطح زیر کشت محصولات کشاورزی در دنیا، کشاورزی دیم است و حدود یک و نیم میلیارد هکتار زمین دنیا زیر کشت محصولات دیم قرار دارد. در کشور ما نیز حدود 10 میلیون هکتار اراضی دیم وجود دارد که مدیریت بهینه این اراضی و انجام عملیات آبخیزداری در این اراضی، می تواند نقش مهمی در نیل به خودکفایی در محصولات اساسی به خصوص گندم و تقویت ضریب خودکفایی کشور داشته باشد.
نکته پایانی آنکه با توجه به شعار سال: تولید، دانش بنیان و اشتغال آفرینی، توجه به کشاورزی دانش بنیان می تواند نقش مهمی در خودکفایی در محصولات استراتژیک به خصوص گندم و تقویت ضریب امنیت غذایی در کشور داشته باشد و این مساله مهم با توجه به سوابق درخشان قبلی در خودکفایی در محصول گندم در سال های گذشته و ظرفیت های های فوق العاده آب و خاک کشور و توان علمی متخصصان و دانشمندان کشور در بخش کشاورزی، واقعا دور از دسترس نخواهد بود.
انتهای پیام/