زهرا سعیدی بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون به حقیقت‌هایی از پشت پرده خرید و فروش نقش اشاره دارد و در عین حال به خاطره‌ای از بازتابِ فوتِ مادر «ستایش» در میان مخاطبان تأکید می‌کند.
- مجتبی برزگر: زهرا سعیدی فعالیت هنری‌اش را در سال 1349 با گروه تئاتر شیراز آغاز کرد. از مهمترین آثار او می‌توان به بازیگری در سریال‌های «یوسف پیامبر»، «هوش سیاه 2» و «مریم مقدس» اشاره کرد. اولین حضورش در تلویزیون به سال 1369 با سریال «مهر و ماه» مرحوم حمید لبخنده برمی‌گردد. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدی‌اش همانند سریال «یوسف پیامبر»، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای زهرا سعیدی محسوب می‌شود و همکاری با هنرمندانی همچون پرویز پورحسینی، محبوبه بیات، فلورا سام و علی دهکردی را تجربه کرد.
زهرا سعیدی در سال 1387 دوره پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در آثار مهمی بازی کرد. او در این سال با بازی در 5 فیلم و سریال مهم سینما و تلویزیون خود را به مردم معرفی کرد. آثار مهم زهرا سعیدی در این سال، بازیگری در سریال «یوسف پیامبر» به کارگردانی فرج‌الله سلحشور، فیلم «چهره به چهره» به کارگردانی علی ژکان، فیلم «ملک سلیمان» به کارگردانی شهریار بحرانی، سریال «بانو» به کارگردانی سیدفرید سجادی حسینی و سریال «آواز در باران» به کارگردانی صدرالدین شجره محسوب می‌شود.
در واقع این بازیگر پیشکسوت را بیشتر باید بازیگر تلویزیون بدانیم؛ از مجموع 45 اثری که در کارنامه دارد، در 28 اثر در تلویزیون با نام‌های سریال در جستجوی آرامش، سریال عمودی‌ها، سریال نزدیکی‌های بهشت، سریال ماه و پلنگ، سریال کیمیا، سریال بی قرار، سریال حانیه، سریال هوش سیاه 2، سریال رخنه، سریال زیگزاگ، سریال ستایش، سریال مسافرچی‌جست، سریال نردبام آسمان، سریال یوسف پیامبر، سریال بانو، سریال آواز در باران، سریال فسیل زنده، سریال پرستار، سریال ما چند نفر، سریال عشق را خط نزن، سریال فرستاده، سریال پیله های پرواز، سریال مریم مقدس، سریال روزهای زندگی، سریال به رنگ صدف، سریال خورشید شب، سریال همسایه و سریال مهر و ماه ایفای نقش کرده است.
همچنین در 17 اثر در سینما با نام‌های فیلم جنایت و مکافات، فیلم تگرگ و آفتاب، فیلم شبکه، فیلم مسافر ارغوان، فیلم چهره به چهره، فیلم ملک سلیمان، فیلم یوسف پیامبر، فیلم سالاد فصل، فیلم دوشیزه، فیلم بی تو تنهایم، فیلم تیک، فیلم صنوبر، فیلم انتظار، فیلم دختری بنام تندر، فیلم مریم مقدس، فیلم شیدا و فیلم شیخ مفید بازی کرده است.
مدتی است کمتر در آثار نمایشی دیده می‌شود به همین خاطر در ایام نوروز به سراغ او رفتیم تا جلوی دوربین خبرشناسلحظاتی با او به گفت‌وگو بنشینیم:
* بگذارید گفت‌وگو را از اینجا آغاز کنیم که خانم سعیدی! این روزها خیلی کم پیدا شدید. پیش از این یکی از فعال‌ترین بازیگران سینما و تلویزیون بودید خصوصاً در سریال‌ها بیشتر دیده می‌شدید. دلیل این غیبت‌های طولانی چیست؟
من هم پیشنهادهایی دارم که مورد قبولم نیست و هم نقش‌هایی که من دوست دارم به من پیشنهاد نمی‌شود.
* به خیابان می‌روید شما را به نام مادر ستایش صدا می‌زنند یا عمه یوسف پیامبر یا به نام خاله مریم مقدس می‌شناسند؛ حتماً از شما می‌پرسند که چرا نیستید و یا چرا کار نمی‌کنید؟
مردم خیلی به من لطف دارند واقعاً خیلی از مردم ممنونم؛ هرکدام یکی از این شخصیت‌ها را به خاطرشان هست و حتماً همیشه این نکته را از من می‌پرسند چرا آنقدر کم‌کارید و من هم می‌گویم که مشکل از من نیست.
* ایام نوروز 1402 هست؛ بسیاری از علاقه‌مندان به خصوص هنرمندانی که تازه وارد عرصه سینما و تلویزیون می‌شوند دوست دارند توصیه‌های شما را که جزو باسابقه‌های این عرصه‌اید بشنوند.
عالم همه هیچ و اهل عالم همه هیچ
ای هیچ برای هیچ در هیچ مپیچ
کار بازیگری به واقع عشق است. کاری که آدمی بیشتر به خاطر رضایت دل خودش انجام می‌دهد. دنبال شهرت بودن، سروصداکردن و فالور جمع کردن متأسفانه جواب ندارد و کسانی که دنبال همچین چیزی هستند شاید یکی دو روز موفق باشند اما اثرشان دائمی نیست.
* این روزها هنرمندان پیشکسوت انتقادات و گلایه‌هایی دارند؛ یکی درباره بحث معیشت‌شان است یکی هم بحث نقش‌هایی که به آنها پیشنهاد می‌شود و دور از شأن‌شان است. یا دستمزدهایی که توهین‌آمیزند؛ نظر شما در این باره چیست؟
دقیقاً همین است که شما به آن اشاره کردید. یعنی اگر که به این سبک و سیاق که برخی از مسئولین هنری آن توجه دلسوزانه را به هنر مخصوصاً هنر نمایش، سینما و سریال‌های تلویزیونی ندارند، به این روش ادامه بدهند واقعاً ما خیلی زود به آدم‌های مصرف‌کننده صرف سریال‌های وارداتی تبدیل می‌شویم. آن‌گاه کار خوب تولید نخواهد شد. در دهه‌هایی درخشان‌ترین فیلم‌ها خصوصاً در تلویزیون سریال‌های ماندگاری تولید شد اما الان از آن دوران طلایی خبری نیست.
* این واقعیت‌هایی که در مورد نقش‌فروشی و باندبازی در سینما و تلویزیون مطرح می‌شود یا همان دستمزدهای توهین‌آمیز که اشاره کردم؛ حقیقت دارند؟
من شاهد بودم نقش‌هایی به افرادی دادند که برایش پول پرداخت می‌کردند. یک زمانی تهیه‌کننده‌ای لیستی به من نشان داد و می‌گفت این عده پول می‌دهند و ما به آنها نقش می‌دهیم و عده‌ای دیگر دستمزد می‌گیرند. شما کسانی هستید که دستمزد می‌گیرید و کار می‌کنید؛ طوری که انگار مثلاً من اشتباه می‌کنم که دستمزد می‌خواهم و کار کنم!
* نکته دیگر اینکه شما سال‌ها کارهایی کردید که جزو آثار الف ویژه تلویزیون محسوب می‌شود آیا باورتان بود در کارهای دینی و مذهبی حاضر شدید یا در مسیر قرار گرفتید؟
اول در مسیر قرار گرفتم «ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم از بدِ حادثه اینجا به پناه آمده‌ایم» اما در ادامه کارهای تاریخی پیشنهاد می‌شد چون به خاطر آن ملزم می‌شدم کتاب بیشتری بخوانم مطالعه کنم. خوشم می‌آمد دوست داشتم که کارهای تاریخی را انجام دهم؛ در نهایت آن باور و اعتقاد هم شکل گرفت. بدون باور که قطعاً اتفاقی نمی‌افتد و اثری خلق نمی‌شود.
* از این بحث‌ها بگذریم؛ در بین کارهایی که بازی کرده‌اید خاطره‌ای دارید که جالب توجه باشد. من شنیدم قسمتی که مادر «ستایش» فوت می‌کند خیلی‌ها ناراحت شدند. در خیابان مواجهه‌ای داشتید و خاطره‌ای در این باره دارید برای ما تعریف کنید.
من شاهد بودم نقش‌هایی به افرادی دادند که برایش پول پرداخت می‌کردند. یک زمانی تهیه‌کننده‌ای لیستی به من نشان داد و می‌گفت این عده پول می‌دهند و ما به آنها نقش می‌دهیم
وقتی مادر «ستایش» فوت کرده بود من شیراز بودم. درب ورودی حرم شاهچراغ می‌خواستم ورود کنم، خانمی سرش پایین بود گفت کیفت را باز کن! کیفم را باز کردم نگاه کرد و برگشت کیف را بست. یک دفعه مرا دید و گفت وای قربانت بروم الهی...! تو زنده‌ای. گفت من دیشب تا صبح گریه کردم و خیلی دعا کردم. برایم جالب بود که برای یک نقش، تمام شب دعا کرده خدا کند زنده باشد.
* آرزویی که برای فرهنگ و هنرمندان و ملت ایران برای سال 1402 دارید بفرمایید.
آرزو می‌کنم مردم ما خردمندتر و مهربان‌تر با درک و فهم بیشتر سال 1402 را شروع کنند و با سعه صدر به آدم‌های دیگر نگاه کنند. تنگ نظری را کنار بگذارند و همه مردم در صلح و آرامش و امنیت زندگی کنند. اگر این چنین بشود حتماً هنر فرصت پیدا می‌کند عرصه اظهار وجود پیدا کند و حتماً هنر کشورمان خیلی ارتقاء پیدا خواهد کرد.
انتهای پیام/