یکی از اهالی روستای دروپی از توابع بخش مرکزی ساری در حرکتی خودسرانه و عجیب اقدام به احداث جاده با نیت تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی و قطع درختان کرده است.
به گزارش از ساری، در حالی 18 میلیون هکتار اراضی جنگلی کشور امروزه به کمتر از 12 میلیون هکتار رسیده است که سهم استان مازندران حدود 52 درصد از سطح کل اراضی جنگلی بوده است و بخش عمده این اراضی جنگلی را جنگل‌های هیرکانی در شمال کشور تشکیل می‌دهد.
در نابودی اراضی جنگلی عوامل متعددی ممکن است دخیل باشند ولی دخالت انسان مهم‌ترین عامل نابودی جنگل پس از آتش‌سوزی، حوادث طبیعی، شرایط ناپایدار جوی است که اصلی‌ترین عامل تغییر اقلیم را در پیش خواهد داشت.
اما با این حال باز هم شاهدیم که برخی سودجویان یا متصرفان با انواع و اقسام حربه‌ها به‌دنبال نابودی جنگل و تصرف عرصه (زمین) به نام خود هستند. این افراد شبانه و به‌دور از چشم مردم و جنگلبان‌‌ها با شناسایی عرصه‌ای مسطح و قابل کشت در جنگل، در فرصتی مناسب اقدام به قطع درختان می‌کنند و پس از خارج کردن چوب درختان و یا دفن آنها، با سیم یا چوب دور تا دور قسمتی را که درختان آن را قطع کرده‌اند به تصرف خود درمی‌آورند.
با توجه به اینکه قیمت زمین در روستاهای مازندران روز به روز در حال افزایش است به همین دلیل سودجویان و متصرفان به جنگل‌خواری و تصرف عرصه جنگلی روی آورده‌اند که روز به روز شاهد افزایش تجاوز به عرصه جنگل‌های شمال هستیم و هر روز در قسمتی از جنگل‌های مازندران در شهرهای مختلف، این تصرفات مشخص می‌شود.
اخیراً یکی از اهالی روستای دروپی از توابع بخش کلیجانرستاق شهر ساری در حرکتی خودسرانه و عجیب اقدام به احداث جاده با نیت تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی و قطع درختان از گونه‌های ممنوع‌القطع انجیلی، ممرز، بلوط و توسکا و... کرده و در مساحتی حدود 3300 مترمربع مبادرت به کاشت نهال مرکبات و سبزیجاتی همچون سیر و پیاز کرده است. این فرد متصرف تلاش داشته است با سوزاندن تنه درختان، اثری از درخت به‌جای نگذارد.
شهر ساری دارای 6 بخش مرکزی، رودپی شمالی، رودپی، چهاردانگه، دودانگه، و کلیجان رستاق و دارای 390 روستاست که تمامی 52 روستای بخش کلیجانرستاق در حاشیه جنگل واقع شده است.
به گزارش تسنیم، یکی از عوامل آلودگی و تخریب محیط زیست، قطع بی‌رویه درختان و تخریب جنگل‌ها و مرتع است که نتیجه آن در بیشتر نقاط دنیا به‌صورت نابودی ذخایر زمین، اعم از درختان و گیاهان یا جانوران و در پی آن، فوران خشم طبیعت به‌شکل سیل‌های ویرانگر، حمله شن‌های روان و توسعه بیابان‌ها، خشکسالی‌های وحشتناک، شیوع انواع آفت‌ها همچون ملخ و موش، بیماری‌های مضرّ، سرمایه‌های انسانی جامعه را تهدید می‌کند.
انتهای پیام/